Salvador Dali. Purplelight EDT - pachnieć jak naręcze bzu

Lubicie zapachy dosłowne? Bez udziwnień kilkunastu składowych, chcących wybić się na pierwszy plan?

Ja sama sięgam czasem po zapachy praktycznie jednonutowe, bądź takie, które w moim odczuciu właśnie takie są.

Tak jest też w przypadku wody toaletowej Salvadora Dali - Purplelight. Kiedy ją czuję, oczami wyobraźni widzę krzaki bzu, ogromne, rozłożyste  i mnie wśród nich, z naręczem kwiatów.

Nuty za fragrantica.com:
- nuty głowy: liście bambusa, kwiat wiśni
- nuty serca: bez, jaśmin, kwait tiare
- nuty bazy: piżmo, wetiwer, drewno migdałowca.


W moim odczuciu, ten zapach to całe naręcze bzu, z wplecioną między nimi gałązką jaśminu.
Zapach szalenie radosny, wiosenno-letni, świeży, przestrzenny i roześmiany.
Kwiaty nie są tu duszące, sama natura, zieleń skąpana w rosie i promieniach wschodzącego słońca.

Nie jest to może nic wybitnego, to bardzo przyjemna dla nosa, niezobowiązująca zabawa zapachem dosłownym.

Zapach wyczuwam na skórze przez około 3 godziny. 

Chętnie sięgam po flakon stęskniona za wiosną, gdy za oknem przyroda powoli budzi się do życia, umilam sobie tym samym oczekiwanie na nadejście ciepłych dni i daję sobie trochę radości.

Flakon prosty, poręczny, z charakterystycznym dla S. Dali motywem ust.

Wiosno przyjdź, czekam! Pachnąc bzem...